سلام
مقاله بنده تحت عنوان «امکان زندگی معنادار در یک جهان موجبیتی با انبساط فزاینده کیهانی» در شماره پاییز راهبرد فرهنگ منتشر شده است.
پرسش اصلی مقاله حاضر این است که آیا این ادعای طبیعت‌گرایان موجه است که بحث از «امکان معناداربودن زندگی» وابسته به دستاورد‌های علمی، به‌ویژه فیزیک مدرن است. در این راستا ابتدا دو مفهوم از یکدیگر متمایز می‌شوند: یکی «معنای زندگیِ نوع (یا گونه) انسان» در جهان (به اختصار «معنای زندگی») و دیگری «معنا در زندگی یک انسان مشخص». (به اختصار «معنا در زندگی). سپس بر اساس دو مفهوم مزبور، دو چالش متناظر، که طبیعت‌گرایان برای هدفمندی جهان و نیز معناداری حیات و زندگی انسان مطرح کرده‌اند، مورد شرح و بررسی قرار می‌گیرد: مسئله اول مرتبط با یافته‌‌ها و مدل‌های کیهان‌شناسی مدرن در خصوص سرگذشت و سرنوشت جهان و نیز تصویر آن از جایگاه فضا ـ زمانی انسان در جهان فیزیکی و مسئله دوم مرتبط با مناقشه موجبیت‌گرایی/ ناموجبیت‌گرایی در فیزیک، به‌ویژه مکانیک کوانتمی است. در این مقاله، ادعای طبیعت‌گرایان مبنی بر نفی معنای زندگی (مفهوم اول)، به تفصیل مورد بررسی و نقد قرار می‌گیرد سپس نشان داده می‌شود که برخلاف ادعای طبیعت‌گرایان، دفاع از امکان‌پذیری معنا در زندگی (مفهوم دوم) به‌هیچ‌وجه مستلزم پیروی از تعبیر ناموجبیت‌گرایانه مکانیک کوانتمی و تعمیم آن به جهان ماکروسکپی نیست. در ادامه نیز ضمن نقد و طرد رهیافت‌های سلبی به مسئله معنا در زندگی در جهان موجبیتی، رهیافت‌های ایجابی برای دفاع از امکان معنا در زندگی در جهان موجبیتی مورد شرح و بررسی قرار می‌گیرند.
امیدوارم بنده را از نظرات خود نسبت به این مقاله، بهره‌مند فرمایید.
سلامت و سربلند باشید.